Sówki

- - 11.05. 2020   „Rośliny na łące”
    
    1. „Wędrówki Skrzata Borówki” – oglądanie filmu
    
    https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4
    
    2. „Łąka” – oglądanie ilustracji w KP4.5 i wykonanie zadania wg instrukcji.
    
    3. Łąka – słuchanie opowiadania czytanego przez rodzica.
    
    Wiosna była coraz bardziej wiosenna. Słońce grzało tak przyjemnie, że można było pozbyć się bluzy, a nawet skrócić spodnie! I chciało się tylko wystawiać twarz w stronę promieni i pozwalać, żeby pachnący wiatr hulał we włosach. Ale dzieci siedziały w swojej sali.
    
    – Kisimy się tu jak ogórki – powiedział zrezygnowany Staś.
    
    – Jak to? – zdziwił się Supełek.
    
    – Tak to
    
    – Staś wskazał ręką na duże okna, których nie można było otworzyć. Słońce ślizgało się po szybie, podnosząc temperaturę w sali niczym w piecyku. A wietrzyk, który przyjemnie poruszał gałązkami drzew za oknem, nie był w stanie wpaść do środka.
    
    – Nie możemy być ogórkami! – szybko podchwyciła myśl Marysia.
    
    – O nie! – dołączyła Blue.
    
    – Trzeba walczyć – podsumował Jacek.
    
    – Idziemy do Pani. Pani siedziała przy biurku i wachlowała się gazetą. Dzieci stanęły przed nią w szeregu.
    
    – Nie zgadzamy się na bycie ogórkami – powiedział mocnym głosem Staś.
    
    – Nie chcemy mieszkać w słoiku – dodała Blue.
    
    – Ani się kisić – uzupełnił Supełek.
    
    – Cudownie!
    
    – Pani klasnęła w ręce.
    
    – Cieszę się, że to mówicie. Właśnie miałam wam zaproponować wyjście na łąkę. Jest dziś tak gorąco. A podczas naszej nieobecności pan Tomek naprawi okna, żeby można je było szeroko otwierać.                 – Hurra! Hurra! – krzyknęli
    
    ! W ciągu dwóch minut wszyscy byli gotowi do wyjścia. Przedszkole mieściło się na skraju miasta. Wystarczyło przejść niewielki lasek i wychodziło się na piękną łąkę.
    
    – Jak wspaniale! – Blue rozpostarła ramiona i wciągnęła mocno powietrze.
    
    – Ale pachnie – powiedziała. Pani rozłożyła na ziemi koce i Supełek natychmiast ułożył się na jednym z nich. – Nie wiedziałem, że jesteś taki długi – Pak przypatrywał mu się z góry.
    
    – Chyba urosłeś na wiosnę.
    
    – Bardzo możliwe – odpowiedział Supełek i ułożył się na boku na skraju koca.
    
    – Co to?! – wykrzyknął nagle.
    
    – Co? – zdziwił się Pak. Supełek przyłożył jeszcze raz ucho do ziemi.
    
    – W trawie coś piszczy – powiedział cichutko, jakby nie chciał zniszczyć jakiejś wielkiej tajemnicy. Blue także przyłożyła ucho do trawy.
    
    – Rzeczywiście, coś słychać – potwierdziła poważnie. Więc wszyscy umościli się na kocach i zaczęli nasłuchiwać. Zielone łodyżki przyjemnie łaskotały w nos i uszy.
    
    – Coś bzyczy, szeleści i chrobocze – powiedziała Marysia. Supełek rozchylił kępkę trawy. Wśród listków toczyło się intensywne życie. Mrówki przedzierały się przez chaszcze, niosąc na plecach tobołki z jakichś drobinek. Żuczek kroczył ospale, jakby musiał co kilka kroków rozciągać nieużywane przez zimę łapki. Biedronka wdrapywała się na wiotką łodygę i na szczycie prostowała pogniecione skrzydełka.
    
    – Tam – Supełek wskazał na ziemię – jest ukryta cała kraina.
    
    – Tam też – Pak leżał teraz na plecach i spoglądał w niebo. Podniósł łapkę. Wszyscy ułożyli się na plecach. Nad ich głowami bardzo wysoko leciały ptaki. Niżej, barwnie i dostojnie, wirowały w powietrzu motyle. Czasem warczący bąk zawisał w przestrzeni.
    
    – W górze też jest cała kraina – powiedziała Blue.
    
    – Jakby świat był piętrowy – rzekł Staś.
    
    – Właśnie.
    
    Przecież jest nawet piętro minus jeden – zaśmiała się Blue.
    
    – Jak to? – Supełek nie zrozumiał.
    
    – No pod ziemią. Tam się budzą krety – chichotała Blue.
    
    – I cebulki kwiatów zaczynają pęcznieć i nasiona pękają – podpowiedziała Pani.
    
    – Zobaczcie! – wykrzyknął Supełek.
    
    – Przeniosłem się na piętro plus sto. I chodzę po niebie. I rzeczywiście, leżąc na plecach, machał nogami i zdawało się, że stawia kroki po niebie.
    
    – Nie zdepcz tej chmurki – powiedziała Blue, która do niego dołączyła. I wszyscy, leżąc na łące, zaczęli chodzić po niebie.
    
    – Widzę, że na dobre wyszliście ze słoika z kiszonymi ogórkami – zaśmiała się Pani.
    
    Rozmowa na temat opowiadania Olgi Masiuk
    
    
    
    Dzieci udzielają odpowiedzi na pytania rodzica:
    
    - Dlaczego dzieci źle się czuły w przedszkolu i chciały wyjść?;
    
    - Do czego porównały siedzenie w sali?;
    
    - Co zaproponowała Pani?;
    
    - Co usłyszały dzieci podczas wycieczki?;
    
    - Co zobaczyły dzieci podczas wycieczki?;
    
    - Co dzieci poczuły podczas wycieczki?;
    
    - Jakich mieszkańców łąki dzieci zobaczyły lub usłyszały?
    
    4. „Kolorowa łąka” – zabawa plastyczna z wykorzystaniem W 38–39.
    
    Dziecko wykonuje motyla i biedronkę techniką płaskiego orgiami, wg obrazkowej instrukcji zamieszczonej w W 38–39.
    
    5. „Taniec motyli” – zabawa muzyczna improwizacyjna (do utworu Walc kwiatów P. Czajkowskiego).
    
    Dziecko ma kolorowe wstążki, apaszki, chustki – jest motylem. Dziecko najpierw słucha odtwarzanej muzyki. Przy powtórnym odtworzeniu „dziecko-motyl” rozpoczyna taniec. „Motyl” tańczy swój indywidualny taniec – ilustruje tempo i charakter słuchanej muzyki.
    
    https://www.youtube.com/watch?v=eikD0FLBCsc
    
    6. „Czytankowo” – słuchanie tekstów czytanych przez dziecko, wybranych przez rodzica z Książki do czytania

Sówki

Sówki

Kontakty

Logowanie